Τον Σεπτέμβρη του 2004 η τριαντάρα Βάλια Σουρμελή, σκληρά εργαζόμενη και χαμηλά αμειβόμενη ιδιωτική υπάλληλος, προσλαμβάνεται ως αναγνώστρια λογοτεχνίας από τη Λόρα Μπραΐμη, μια καλλιεργημένη μεσήλικη αστή που ζει σε βίλα της Πολιτείας κι έχει χάσει την όραση της λίγο καιρό πριν, σε κάποιο μεγάλο δυστύχημα στο μετρό του Λονδίνου. Η Βάλια αρχίζει να διαβάζει μεγαλόφωνα στην εργοδότρια-ακροάτριά της, στην αρχή μόνο τ\' απογεύματα κι αργότερα όλη μέρα, πέντε μέρες τη βδομάδα, πλην Σαββατοκύριακου: κάθε Δευτέρα πρωί αρχίζει από εκεί που είχε σταματήσει Παρασκευή βράδυ. Μαζί με τη Λόρα, "ακούμε" κι εμείς αποσπάσματα από δέκα συγγραφείς: Βαλτινός, Καβάφης, Καμί, Καρυωτάκης, Μοπασάν, Ροίδης, Σάμπατο, Σπίνραντ, Τσάντλερ, Χατζής. Στο τραπέζι του φαγητού, μετά τις αναγνώσεις, συζητιούνται τόσο τα υπό ανάγνωση βιβλία, όσο και διάφορα ζητήματα που άπτονται της λογοτεχνίας, ενώ γίνεται αναφορά και σε πολλούς άλλους συγγραφείς.

Ζώντας πλέον εν μέρει στη βίλα, η αναγνώστρια ανακαλύπτει τη χαρά που προσφέρει το διάβασμα κι αρχίζει να καλλιεργείται, αλλάζοντας σε πολλά πεδία ταυτόχρονα. Συγχρόνως, αναπτύσσει στενή σχέση με τη Λόρα και τον περίγυρο της, όπου προεξάρχει ο Σκοτσέζος γέροντας αρχιυπηρέτης Ρόμπερτ. Ωστόσο, το ότι τα Σαββατοκύριακα τη διώχνουν υποχρεωτικά και της απαγορεύουν ακόμα και να προσεγγίσει τη βίλα, την κάνει ν\' αναρωτιέται τι περίεργο συμβαίνει εκεί στο τέλος κάθε βδομάδας. Μέχρι που μια Δευτέρα αντιλαμβάνεται ότι εμφανίστηκε και αναγνώστης του Σαββατοκύριακου.

Ένα μυθιστόρημα με θέμα την ίδια την "λόξα" της λογοτεχνίας και την περίεργη έλξη που ασκεί στους αναγνώστες της. Συνάμα, ένα βιβλίο για το απρόβλεπτο των ανθρώπινων σχέσεων.